no deje de leer esta columna por el mero hecho de que el título o una parte esté escrita en euskera, porque quizás se esté perdiendo algo. Atera ezazu mihia es un lema. Hain zuzen ere, nire seme-alaben ikastolak lelo hau aukeratu zuen halako batean jaialdi bat ospatzeko. Euskara kaleratzeko gonbidapena bait zen, baino nolabait izeka egiteko mudua ere. Edonolako aurreiritziei edo sinesgaiei aurre egiteko modua. Gaur Jaso’tar Xabier Frantzes santua eta, aldi beran, Euskararen Nazioarteko Eguna ospatzen ditugula eta, gure azalean eta barneko lenengo sei orrialdeak ikuspuntu aunitzez bete ditu DNAk. Hoy podemos celebrar que el euskera está asentado en el ámbito académico o escolar -benetan hunkigarria egiten zaigu gurasoei gaurko haurrek bere buruan elebitasuna onartzeko duten errestasuna-, en la tele pública, en internet o en la producción literaria y musical. Pero aún no está en la calle. Mihia kaleratzerakoan hainbat oztopoak aurkitzen ditugu. Hala ere, eguneroko harremanetan, senide-adiskideen artean edo gure lantokietan euskara erabiltzeko edo mihia ateratzeko beldurra galdu behar. Euskara ez da ikastoletan, unibertsitateetan edo Gasteiz Antzokian giltzaperatu behar izan dugunik hizkuntza, gizarte elebiduna sortzeko aukera baizik. Atera ezazu mihia!
