Michigango Unibertsitatearen ikerketa berri batek, 'BMJ' aldizkarian argitaratutakoak, erakusten du ahalegin masibo bat egin daitekeela urdaileko azidotasunerako medikamentu arrunten gehiegizko erabilera murrizteko, protoi-ponparen (IBP) inhibitzaile gisa ezagutzen direnak.
Kostuengatik, segurtasunerako arriskuengatik edo murrizten saiatzen diren "pilularen nekeagatik", osasun-sistema eta sistema kliniko asko lanean hasi dira pazienteek behar ez dituzten sendagaien preskripzioa sustatzeko.
Ikerketak IBParen errezeta-kopurua mugatu zuen interbentzio baten ondorioak aztertzen ditu, baita errezeta horiek medikazioa hartzeko arrazoi dokumentaturik ez zuten pazienteei berritzeak ere, errezeta zaharrak eten zituen eta pazienteei eta medikuei alternatibei buruzko prestakuntza eman zien. Emaitzek ere erakusten dute sendagaien "arrisku beldurgarrietako batzuk gehiegizkoak izan daitezkeela".
Ikerketan milioi laurden bat pazientek parte hartu zuten, eta, ondorioz, "farmakoen preskripzioari buruzko ikerketa garrantzitsuenetako bat da".
Guztira, esku-hartzearen ondorioz, pastillen erabilera asko murriztu zen: pastilen preskripzioak ia ehuneko 30 gutxiago izan ziren, beste eskualde batzuekin alderatuta.
"Baina sendagai hauen erabilera potentzialki alferrikakoa murrizteko kanpainak nahi gabeko ondorio bat izan zuen:benetan hartu behar duten adinekoentzako preskripzioak behera egin zuen, beste medikamentuek odoljario gastrointestinala izateko arrisku handia dakartelako", ondorioztatu zuten.
