Ginekologiako eta Obstetriziako Espainiako Elkarteko (SEGO) profesionalek laguntza praktikoko lehen gida egin dute bulbobaginaleko infekzioak diagnostikatu eta tratatzeko.
Dokumentu honen helburua da emakumeen artean "oso ohikoak" diren patologia horien detekzioa eta tratamendua hobetzea, baita Oinarrizko Osasun Laguntzan laguntza ematen duten medikuena ere, pazienteei ematen zaien arreta hobetzeko. Infekzio horiek "Espainiako kontsulta ginekologikoen % 20 dira; izan ere, emakumeen % 75ek infekzio horren sintomatikoa izaten dute bizitzan zehar, eta % 40-50ek, gutxienez, bigarren aldia", azaldu dute profesionalek.
Bulbobaginitisa edo bulbobaginako infekzioa baginako mukosaren eta bulbako larruazalaren hantura da, nahiz eta bi eremuei ez zaien beti aldi berean eragiten.
Infekzio horiek hainbat sintoma eta zeinu izan ditzakete infekzio motaren arabera, eta ohikoenak hauek dira: azkura, suharra, mina, eritema (larruazala gorritzea), larruazalaren eta mukosen hantura-edema, eta baginako mina areagotzea, batzuetan usain txarrekoa, agente eragilearen arabera kolore eta ezaugarri desberdinekoa, txostenaren arabera.
Infekzio ohikoenak bulbobaginitis kandiasikoa eta baginosi bakterianoa dira. Gaur egun, baginako mikrobiotaren alterazioak baginako infekzioen fisiopatologiaren funtsezko ardatza direla uste da.
Ginekologoek gogorarazi dutenez, praktika klinikoan "ezin dira beti zehaztu infekzio mota horien kausa etiologikoak eta faktore eragileak, baina baliteke tratamendua egokia ez izatea; izan ere, batzuetan, emakumeak berak diagnostikatzen eta tratatzen du bere burua, eta horren ondorioz, birgaixotzeak edo infekzioaren errepikapenak sortzen dira, eta horiek arazo bat dira pazientearentzat eta ginekologiako profesionalarentzat".
