Gaur, Aste Santuaren ostean, beste hitzaldi bat dakarkizuet mundua hobetzen saiatzeko asmoz. Barkamena eskatzea. Pertsonen egoskorkeriek burutzen uzten ez duten baina, aldi berean, hain beharrezkoa den egitate korapilatsu hori. Harrotasunak eta enpatia faltak askotan ez digute arazoa ikusten uzten, eta are gutxiago konponbidea. Zein erraza iruditzen zaigu gure ekintzek besteengan edo naturarengan duten eragina ezagutzea. Baina errealitatea nabarmen desberdina da. Bakoitzak bere zilborrari begiratzen dio eta gainerakoak berehala ahazten ditu. Zoritxarrez, gizatasunik gabeko gizarte batera iristen ari gara, eskuzabaltasuna alde batera uzten duena. Aurpegi bikoitzik gabekoa, trukean ezer eskatu gabe, bihotzetik ateratzen den hori. Eta okertzen zarenean, eskura izan beharko genituzke barkamena eskatzeko adina tresna emozional. Benetan. Zaila da, bai, baina baita atsegina bi aldeentzat ere. Gogoratzen duzue Juan Carlos I.a barkamena eskatu eta berriro gertatuko ez zela esan zuenean? Norbait eskatu ziolako eskatu zuen barkamena, gero nahi duena egiten jarraitzen baitu. Barkamena eskatzen baduzu, gaizki egin duzunaz benetan damutzen zarelako da. Ez lotsatu eta onartu zure okerra, motel. Mundua hobetzen saiatzeko aukera duzu.
