Batzuetan bakardadea dute lagun. Beste batzuetan hiltzeko beldurra. Eta beste batzuetan, iraganeko zerbaiten oroitzapenaren larritasunak oinazetu egiten ditu. Ez da erraza adinekoen emozioak zaintzea, baina beharrezkoa da. Erantzukizuna eta ezagutzak eskatzen ditu. Erantzukizuna eta ezagutzak eskatzen ditu. Baina baita pazientzia, enpatia, maitasuna eta denbora ere. Gaixoen eta adinekoen emozioak kudeatzen ikasteko asmoz, Gasteizko Elizbarrutiak aukera emango die arabar guztiei gaur zainketa horien garrantzia aitortzen eta senide eta zaintzaile askoren ezinegona eta urduritasuna tratatzen laguntzen duen ikastaro batean parte hartzeko. Ikastaroa Carmen Maganto psikologo klinikoak eman eta zuzenduko du, Euskal Herriko Unibertsitatean irakasle eta Bartzelonako Unibertsitatean psikologian doktore dena.

Hala, Euskal Herriko Bizitza Erlijiosoaren Institutu Teologikoak, Gasteizko Seminarioan egoitza duenak, Ahultasunarekin lan egiteko erronka emozionala izeneko prestakuntza-tailerra emango du. Atzo hasi zen eta gaur bigarren jardunaldia ospatuko da. Zehazki, Bizkaiko Larreako Espiritualtasun Etxean ospatzen ari da, eta emozioak kudeatzeko modu onak eta txarrak, pertzepzioaren eta ulermenaren garrantzia, beldurrari, antsietateari edo estresari aurre egiteko modua eta erasoarekin lan egiteko modua izango ditu ardatz. Carmen Maganto psikologo klinikoak, Euskal Herriko Unibertsitateko irakasleak eta Bartzelonako Unibertsitateko psikologiako doktoreak eman eta zuzentzen du.

Magantok DIARIO DE NOTICIAS DE ÁLAVA egunkarian azaldu duenez, garrantzitsua da bizitzako etapa guztietan ongizate emozionala zaintzea, “funtsezko zerbait da”, hain zuzen ere, bizi kalitate ona lortzeko. Baina ez da beti erraza. Nabarmendu duenez, pertsona guztiek ez dakite zaindu beharreko xehetasun txikiak zaintzen, eta dakitenek ezin dute beti aurre egin beren ezinegonari. Magantok ezagutza zabalak ditu pertsona gaixoak edo adinekoak nola tratatu jakiteko. Teoria badaki, baina baita praktika ere. Eguneroko egoerei buruz hitz egiten du pertsona helduetaz, mimoz, fintasunez, astiro eta mirespen handiz.

Ildo horretan, ziurtatu du pertsona ahulak zaintzeak batzuetan emozio negatiboak piztu ditzakeela, hala nola neke fisikoa edota neke emozionala. Izan ere, batzuetan ez da erraza adinekoek beren zaintzaileen gomendioak jarraitu nahi izatea, jan nahi izatea edo kalera irten nahi izatea, adibidez. Batzuetan, pertsona horien emozioak eta zaintzailearenak ez dira bateragarriak, baina garrantzitsua da zaintzaileak bere nortasuna ezagutzea, landu ahal izateko eta besteari laguntzeko.

Magantok dio emozio negatibo edo frustraziozko horiek azaleratzen zaizkionari berez pazientzia gutxiago duten edo frustrazioarekin okerrago borrokatzen duten pertsonak direla, eta horren aurkako lehen urratsa, hain zuzen ere, hori aitortzea dela. “Egoera jakin batzuen aurrean, denek ez dute berdin erreakzionatzen. Erreakzioa zaintzailearen esku dago, ez baikara hutsetik abiatzen. Egoera batzuek nire onena edo txarrena atera dezakete. Baina hori pertsona bakoitza desberdina delako da”, ziurtatzen du eta gehitzen du: “Pertsona batzuk erraz hasarratzen dira. Pertsona urduriak izaten dira. Nik beti esaten dut ez dela esku bakarrarekin txalotzen. Pertsona batzuei laguntzea eta laguntza emozionalki ematea errazagoa irudituko zaie, eta beste batzuei, berriz, egoerak erabat larritu ditzake”. Bakoitzaren tolerantzia-mailaren araberakoa izango da hori. “Adineko pertsonak zure nortasuna esnatzen du zugan. Gure kalteberatasunak bestearen zaurgarritasunarekin talka egiten du. Eta nik tolerantzia-maila baxua badut gehiago kostatuko zait ama zaintzea edo horretan lan egitea”, azaldu du.

Ikastaro horretan, psikologoak azalpen horietan sakonduko du, eta egoera errealak zehaztuko ditu, non pazientziarik ez dutenen tolerantzia baxuaren maila islatuko den. Eguneroko egoerekin azalduko du. Adibidez, adinekoak elikadurari uko egiten dionean edo janzteko laguntzarik jaso nahi ez duenean eta zaintzaileak emozionalki nekatuta amaitzen duenean. Baina egoera horiei aurre nola egin, gaixoari nola lagundu eta nork bere buruari nola lagundu ere azalduko du.

Aholku horien artean, adibidez, zaintzearen eta sendatzearen arteko aldea azalduko du. Garrantzitsua da lasai egoten ikastea, eta pertsonen bizitzaren amaieran ere hitz egingo du, beste gai batzuen artean.

Izan ere, fase horietan asko dira itzaltzen diren pertsonak, iraganeko pasarteren bat barkatzeko gai ez direnak. Kasu horietan, garrantzitsua da adineko pertsonari gogoraraztea, Magantoren arabera, bizitzan zehar lortu dituen lorpen guztiak. “Ikastaro honetan, bizitzaren amaieran gure memoriak sendatu gabeko istorioak burura nola itzultzen dizkigun ere aztertuko dugu. Bitxia da. Adinekoak ez du gogoratzen zer jan zuen atzo. Baina gogoan du haurtzaroko liskarren bat amarekin. Edo arazoren bat bikotekidearekin. Egoera horiek larritasun handiz bizi dituzte. Eta hemen garrantzitsua da sendatze-lanarekin laguntzea, nork bere burua barkatzea, eta iraganeko zauriak barkatzea. Nik beti esaten diet ez dutela ahaztu behar, baina barkatzea bai, gorrotoz ez bizitzea”, ondorioztatu du. Parte hartu nahi dutenek Gasteizko Elizbarrutiaren web orrian eman behar dute izena, posta elektronikoz, info@diocesgasteis.org helbidera idatziz.

Ikastaroa.Gaixoen eta adinekoen emozioak kudeatzen ikasteko asmoz, Gasteizko Elizbarrutiak aukera emango die arabar guztiei gaur zainketa horien garrantzia aitortzen eta senide eta zaintzaile askoren ezinegona eta urduritasuna tratatzen laguntzen duen ikastaro batean parte hartzeko. Ikastaroa Carmen Maganto psikologo klinikoak eman eta zuzenduko du, Euskal Herriko Unibertsitatean irakasle eta Bartzelonako Unibertsitatean psikologian doktore dena.