gun garrantzitsuak dira erlijiorako, Kristoren pasiorako, heriotza eta berpizteko. Aste Santua Kristoren grinaren urteko oroitzapen kristaua da, hau da, Jesuralenera sartu zenekoa, azken afaria, Jesusen heriotza eta berpiztea. Eta emozio, pasio, sinesmen eta itxaropen-egunak datoz. Atzo, Gasteizko Elizbarrutia urteroko erritual batekin hasi zen, eta apaiz guztiak elkartu ziren topaketa berezi batean. Hau da, Gasteizko gotzain Juan Carlos Elizalde buru zuen Meza Krismala ospatu zenn eta ehun apaiz inguruk parte hartu zuten.
Hala, gaur hasiko da Aste Santu berezia gasteiztar askorentzat. Koronabirusak sortutako pandemiak sektore guztiak batera eragotzi eta kolpatu ditu, baina herritar askok erlijiora duten grina ere kolpatu du. Adibidez, iaz, Aste Santua ohituraz, tradizioz eta itxaropenez ospatzea galarazi zuen. Eta Aste Santu intimoagoa egin behar izan zen. Horregatik, aurten inoiz baino ilusio eta indar gehiagorekin bueltatu da Aste Santua herritar eta familia askoren-tzat. Emozio eta espiritu hori atzo goizeko hamaiketan egindako mezan ere islatuta geratu zen. Izan ere, Gasteizko gotzaina Asteazken Santuko buru izan zen Meza Krismala ospakizunean. Elizbarrutiko ehun apaiz baino gehiago joan ziren meza horretara, eta haiekin batera eukaristia ospatu zuten, ordenatu ziren egunean egin zituzten apaiz-promesak berritzeko. Gainera, nabarmen-tzekoa da Meza Krismalean Gotzainak oleoak bedeinkatzen dituela, hiru ontzi handitan gordeta, parrokietan banatzeko eta urteko 365 egunetan gaixoen bataioak, berrespenak, sagaratzeak eta bategiteak ospa-tzeko. Horregatik, egungo egoerari eta Elizak gizartean bete behar duen funtzioari buruzko ideiak eta diskurtsoak eskaintzeaz gain, ekitaldi garrantzitsu bat ere egin zen: oleo horien bedeinkapena, urte osoan familia askorentzat bataioa bezalako ekitaldi garrantzitsu eta sinbolikoetan bedeinkatzen jarraitu ahal izateko. Ekitaldi horren ondoren, orduan bai, Gasteizko go-tzainak diskurtso bat hasi zuen, gizartearen-tzat edo erlijioarentzat garrantzi-tsuak diren egoerei buruz hitz egiteko. Adibidez, belaunaldi berriak erlijiora erakartzeko beharraz edo Eliza bera gazteentzat erakargarriagoa bihur-tzearen garrantziaz hitz egin zuen. Horren ardatza, azaldu zuen, apaizek lan egiteko edo fedea erakusteko moduan datza.
Ildo horretatik, aipatzekoa da diskurtsoaren hasieratik gotzainak bere hitzak zuzendu zituela, batez ere apaizei eta erlijioaren balioak landu eta transmititzeko moduari buruz. Ez zen herritarrei beraien-tzat bereziki zuzendutako diskurtsoa izan, baizik eta gotzainarekin batera bildu ziren apaizei zuzendutakoa. Hala, gotzainak eman nahi izan zien lehen mezua da zoriontsuak izatea, alaiak izatea eta balio horiek transmititzen jakitea, nahiz eta gizarteak egoera korapilatsuak bizi dituen.
Aldi berean, gogorarazi zien apaizen lana garrantzitsua dela, pobreei ebanjelioa jakinaraztera jotzen duelako. Hitz horien ondoren, bere diskurtsoan hiru alderdi izan zituen ardatz. Alde batetik, Elizbarrutiaren partetik entzuteko unea heldu zela nabarmendu zuen, "Eliza ospitale-etxea eta ate irekikoa izanik". Bigarrenik, anaitasunaren eta berdintasunaren garrantzia ere nabarmendu zuen. "Horrela, gaur egun ebanjelizatzearen erantzukizuna gurekin partekatzen duten anaiak aurkitzeko poza izango dugu", azaldu zuen. Hirugarrenik, apaizei ohartarazi zien errealitate horrek balio behar duela "adin eta baldintza guztietako gizon eta emakumeak zerbitzatu, santifikatu eta animatzeko modu berri bat sortzeko".
Ildo horretatik, gotzainak ahal den guztia egiteko eskatu zuen, herritar guztien topaketan elkartzeko, "jendearen zauriekin inplikatzeko beldurrik gabe eta pobreen zerbitzura" egon daitezen. Hain zuzen, azpimarratu zuen "beharrezkoa" dela apaizek erlijioarekiko grina eta sinesmenak gizarte osoari erakustea, eta "ilunpean ibiltzea saihestea eta gure gogoetak ideologia bihur-tzea".
Aholku eta gomendio horiez gain, gizarteak sinesmen eta erlijioen inguruan hartu duen aldaketan ere jarri zuen arreta. Horrela, gizarteak bizi duen erronka handiari buruz ere hitz egin zuen, hain garai aldaketa garrantzi-tsuaren aurrean. Izan ere, erlijioak gaur egun ez dio bere unerik onenari aurre egiten. Ez, behintzat, duela urte batzuk zuen egoerarekin alderatuz gero. Orduan, herritar guztiak ziren erlijioaren, Jesusen existen-tziaren, bere bizitzaren, heriotzaren eta berpizkundearen fededunak. Ohitura tradizionalagoa zen, halaber, asteko mezetara joatea otoitzak egiteko edo herritarren bekatuengatik barkamena eskatzeko. Hala ere, urteen poderioz, tradizio horrek indarra galdu du. Gero eta gazte gutxiago joaten dira astero elizara otoitz egitera edo barkamena eskatzera beren akatsengatik. Eta belaunaldi berrietan gero eta sinesmen gutxiago dute erlijioarengan. Horregatik, Eliza Katolikoak gizartearen aldaketa eta erronka garrantzitsuei aurre egin behar dio, eta Juan Carlos Elizaldek, Gasteizko gotzainak, atzo gai hori gogora ekarri zuen apaizei gogorarazteko bide luzea dagoela egiteke belaunaldi berriak erlijiora erakartzeko. Baina garran-tzitsua dela egitea, horretarako ere hainbat aholku eman zituen.
Ildo horretan, Juan Carlos Elizaldek nabarmendu zuen erronka horren sintoma nagusia "bokazio-krisia" dela. Hori dela eta, erlijioko egun hauetaz baliatzearen garran-tzia azpimarratu zuen, hiritarrek otoitz, konpromiso, alaitasun eta anaitasunetik eramateko nahia bultzatzeko. Horretarako, ausardia izatea baloratu zuen: "Ausardia izan behar da gazteei bokazio-bide bat proposatzeko", ziurtatu zuen. "Jarrera funtzionalistak soilik daudenean, bokaziozko erakarpenik ez dagoela egiaztatzen da, eta apaiz eta komunitate kristau sutsuak badaude, bokazio berrien erakarpena pizten da", adierazi zuen.
Azkenik, apaizen gertutasunaz hitz egin zuen. "Jainkoarekiko hurbiltasunak apaizari bihotza zabaltzea ahalbidetzen dio, topaketara otoitz pertsonalaren bidez joateko", ziurtatu eta gaineratu zuen. "Gotzainarekiko hurbiltasunak, edozein delarik ere, aurrera eginarazten eta ahularazten duen lotura bat da, Elizaren ekintzaren emankortasuna txikitzen duena". Lotura hori, gaineratu zuen, "konfrontazioa, entzutea edo tentsioa izan daiteke, baina ez da hautsi behar, bere iritzia errespetuarekin, adorearekin eta zintzotasunarekin adieraziz beti". Hau da, apaizen arteko hurbiltasuna "besteekin, eta ez bakardadean, santu izatea nahita aukeratzea" dela gaineratu zuen. Hala, apaizentzako eta gizarte osoarentzako esanahiz betetako topaketa hunkigarria amaitu zuen pasioz eta erlijioz betetako egunetan.
Atzoko meza. Gaur hasiko da Aste Santu berezia gasteiztar askorentzat. Koronabirusak sortutako pandemiak sektore guztiak batera eragotzi eta kolpatu ditu, baina herritar askok erlijiora duten grina ere kolpatu du. Adibidez, iaz, Aste Santua ohituraz, tradizioz eta itxaropenez ospatzea galarazi zuen. Eta Aste Santu intimoagoa egin behar izan zen. Horregatik, aurten inoiz baino ilusio eta indar gehiagorekin bueltatu da Aste Santua herritar eta familia askorentzat. Emozio eta espiritu hori atzo goizeko hamaiketan egindako mezan ere islatuta geratu zen. Izan ere, Gasteizko gotzaina Asteazken Santuko buru izan zen Meza Krismala ospakizunean.
Balioak. Aipatzekoa da diskurtsoaren hasieratik gotzainak bere hitzak zuzendu zituela, batez ere apaizei eta erlijioaren balioak landu eta transmititzeko moduari buruz. Ez zen herritarrei beraientzat bereziki zuzendutako diskurtsoa izan, baizik eta gotzainarekin batera bildu ziren apaizei zuzendutakoa. Hala, gotzainak eman nahi izan zien lehen mezua da zorion-tsuak izatea, alaiak izatea eta balio horiek transmititzen jakitea, nahiz eta gizarteak egoera korapilatsuak bizi dituen. Aldi berean, gogorarazi zien apaizen lana garrantzitsua dela, pobreei ebanjelioa jakinaraztera jotzen duelako. Hitz horien ondoren, bere diskurtsoan hiru alderdi izan zituen ardatz.
