Catanian hasiko dugu gure bidaia gastronomikoa. Siziliako bigarren hiririk handiena ederra bezain zikina da. Eraikinak zeharo belztuta daude, bada Etna sumendiaren hautsak txoko guztietara iristen dira. Cataniak handitasuna eta iluntasuna islatzen ditu; ondare artistiko eta arkitektonikoaren edertasuna eta urte askotako utzikeriaren gainbehera.

Baina Siziliako bigarren hiririk handienak merezi du aukera bat ematea. Cappuccino eta cannolo batekin hasiko dugu eguna. Caffè del Duomo Cataniako kafetegirik zaharrena da eta munduko cannolorik onenak egitearen ospea du. “Jatorrizkoaren edo kopiaren artean, siziliarrek nahiago dute benetakoa”, diosku Salvatorek, kafetegiko jabeak. Cannoloak ricotta gaztaz beteta daude eta txokolatea eta pistatxoa jartzen diete gainean.

Cataniako alde zaharra bisitatu ostean, La Pigna Verde trattoriarekin topo egin dugu. Cammarata senar-emazteak dira bertako arduradunak. “Ongi etorri gure etxera”, esan digu Santinak poztasunez. Taberna xume honetan janari sinplea baina ezinhobea eskaintzen dute. Cammaratarrek 52 urte daramatza bezeroei etxean egindako produktuak sukaldatzen: amonaren entsalada, antxoa beteak, pasta eta zaldi okela. “Azken urteetan biziki aldatu dira gauzak. Lehen siziliarrak bakarrik etortzen ziren bazkaltzera eta orain turistak dira gure berezorik arruntenak”, kontatu du. La Pigna Verde famatua da Catania osoan, izan ere, Cammaratarrek berdin tratatzen dituzte bisitariak eta herritarrak. “Jatetxe askotan kanpotarrei iruzur egiten saia-tzen dira, produktu freskoen ordez izoztuak ematen. Gure menua ez da luzea, baina osagai guztiak egunekoak dira eta momentuan eginikoak”, azaldu digute, jatetxeko telebistari begirada kendu gabe. Eta bapo bazkaldu ondotik gomendio bat egin digu Santinak: “Kontuz ibili, Siziliako herritarrok oso gaizki gidatzen dugu eta!”

Aholkua eskertu eta Siracusarako bidea hartu dugu. Mediterraneoko harribitxi honek turista andana erakartzen ditu. “Siracusan arraina jan behar da”, uste du Beppe arrantzaleak. Ez diogu jaramonik egin, ordea. Lagun batek gomendatu digu Sicily pizzeriara joateko. Pietro eta beste lau lagunek ireki duten jatetxe berri honetan pizzak berrinterpretatu dituzte. “Masa egiteko Siziliako zerealak erabiltzen ditugu: oloa, artobeltza... 0,0 irinak ez du tokirik gurean”, diosku Pietrok. Atunaz eta limoiaz egindako pizza gomendatu digu. Masaren zaporea ezinhobea da eta mozzarela eta tomatearen kalitateak txundituta utzi gaitu.

Siracusa ederra iruditu zaigu, baina ezin Sizilia utzi hiriburua bisitatu gabe. Palermok Erromaren xarma eta Kairoren kaosa batzen ditu. Bertan arancini-ak dira protagonistak. Arrozarekin, haragi txikituarekin eta mozzarela-rekin egindako kroketa handi hauek Siziliako pintxorik ezagunenak dira. Palermoko KePalle tabernan berehala frijitzen dituzte aranciniak. “Kroteta hauek egunero jan behar dira, baina ondo eginda daudenean, hau da, kurruskarria sentitzen denean”, azaldu du sukaldariak.

Baina, inongo zalantzarik gabe, izozkiak dira Palermoko eta Siziliako bereizgarriak. Ezinezkoa da izozki-dendarik onena aukeratzea. Sizilian, gainera, badago izozkiak jateko modu berezi bat: Brioche beteak. Opil honen historia arras polita da. “Brioche-ak motots baten forma du eta Siziliako emakumeei egindako omenaldi bat da. Izan ere, garai bateko andreek motots batean biltzen zuten ilea”, azaldu digu Antonio izeneko izozkigileak. Siziliako tradizioaren arabera, opilak erditik moztu behar dira eta barruan bi zaporedun izozkiak sartu: pistatxoa eta urra.

Postrearekin amaitutzat emango dugu bidaia gastronomikoa. Sizilian ez da janariarekin jolasten eta ez da ezer platerean uzten. Edozein ordutan edozein tokitan jan daiteke. Santinak esaldi batean laburtu digu aberastasun gastronomiko honen sustraia: amore per la cucina.