ana eramangarria bada askoren artean nekea partekatzen denean, Gasteizen dagoen ukrainar komunitateak babestuago eta indartsuago sentitzen dela ziurtatzen du, Arabako lurraldeko herritarrek eskaintzen dioten beroari esker. Duela egun batzuetatik larritasunez, beldurrez eta atsekabez bizi dira Vladimir Putinek Ukrainan hasi duen gerraren ondorioz. Milaka kilometrora, ezinean sentitzen dira beren senideei eta lagunei lagundu ezin dietelako. DIARIO DE NOTICIAS DE ÁLAVA Ukrainako komunitatearekin bildu da Slavianka dendan. Denda ukrainarra da, eta arabarren arropa eta dohaintzak biltzen ari da, gerrak gehien kolpatu eta behar dutenei laguntzeko.

Bere gurasoak, anai-arrebak eta ilobak gatazkan harrapatuta bizi direla gogoratzen duen bakoitzean, Vira Kurylok ezin du negar egitea saihestu. Hiru iloba txiki ditu. Zaharrenak bost urte eskas ditu. Baina heldutasun harrigarriz, badaki alarmek jotzen duten bakoitzean azkar jokatu behar duela: bere berokia segundoan jarri eta sotorantz doa heriotzatik ihes egiteko. Bitartean, bere gurasoek txikienak hartu eta bide bera egiten dute. Han, orain arte lagun izan duen ongizate emozionalik gabe, ziurgabetasunarekin, eta haurtzaroa hiltzen utzita, orduak pasatzen uzten du, eta egunak, kalea berarentzat eta bere familiarentzat leku ez-seguru bihurtu dela jakitun. Gasteiztik milaka kilometrora, bera oso kezkatuta dago; ez daki nola babestu bere familia. Horregatik, gainerako ukrainar herrikideekin batera, eta gasteiztarrekin batera, elikagaiak eta sendagaiak Esperantza kaleko 2. zenbakiko dendan egin nahi duten edozein dohaintza biltzen laguntzen du.

“Gerra hasi zenean, larritasun handia sentitu nuen. Ukraina suntsituko dute. Eta hemendik ikusteak, nire familia han dagoela jakinda, oso mingarria da niretzat. Orain larregi ez pentsatzen saiatzen ari naiz. Buru-belarri aritu naiz elikagaien bilketa hau guztia antolatzen, sailkatzen eta gure esku dagoen guztian laguntzen, ez baitut besoak gurutzatuta geratzeko asmorik”, esan eta gaineratu du: “Sinestezina da gasteiztar guztien aldetik jasotzen ari garen babesa. Arropa asko ekartzen dizkigute, sendagai asko, elikagaiak, dohaintzak, eta horrela eraman ahal izango dugu Ukrainara Gasteiztik ere laguntzeko”.

Handik gertu, Asier López de Arkautek ere gerra eragiten ari den heriotza guztien ezintasuna sentitzen du. Bere egunerokoan gasteiztarren ongizatea zaintzen aritzen da, mediku lanetan bizitzak salbatzen ditu, eta gerrara bidaliko dituzten sendagaiak sailkatzen laguntzea erabaki du. “Gasteizek erakutsi du elkarlanean ari dela. Egun honetan etengabe etorri da jendea dohaintzak egitera, eta oso hunkituta nago horrekin. Guztion artean, ahal dugun guztian laguntzen dugu, eta oso ekintza polita iruditzen zait. Jende asko sufritzen ari da, gure laguntza inoiz baino gehiago behar dute orain”, ziurtatzen du atsedenik eta nekerik gabe lanean ari den bitartean, bere egun libreak aprobetxatuz. Eta berak sendagaiak sailkatzen dituen bitartean, Tetiana Hladkovak boluntario guztiak antolatzen ditu, eta Ukrainarako emandako elikadira eta produktu guztien lekualdaketa nolakoa izango den erabakitzen du. Izan ere, Gasteizen bizi diren ukrainarrak laguntza humanitarioan murgildu dira atsedenik gabe, eta Slavianka denda ordenan jartzea ez da erraza izaten ari elkartasunaren etengabeko jarioa artatzen den bitartean. “Zorionekoa sentitzen naiz laguntzen ari naizelako, mila esker ere laguntzen ari diren arabar eta gasteiztar guztiei. Oso harro gaude. Era berean, elkarte eta GKE guztiei dei egiten diegu antolatzeko eta askoz ere laguntza gehiago eman ahal izateko”.

Borys Popov da laguntzeko zalantzarik izan ez duen beste boluntario bat. Dioenez, garrantzi handia eta insomnio-gauak sortzen dizkio gerrak etenik ez duela ikusteak, eta, beraz, hildakoen eta behartsuen kopuruak gora egiten du minutuz minutu. Horregatik, “ahal dugun guztia babestu behar dugula” ziurtatu du, “hori da orain Gasteiztik dagokiguna, pertsona asko hiltzen ari dira eta beste milaka pertsonak ez dute baliabiderik izango, ezta jateko ere”. Bere hitzak Tetiana Fedonovaren hitzen antzekoak dira. Bezero honek ere ukrainar guztiei eman diezaiekeen laguntzan murgilduta dago. Laguntza Bartzelonatik ere ematen dute, ama bizi den lekutik. “Milioi bat errefuxiatu daudela uste da. 100.000 pertsona egunean. Lehenengo, herrialde hurbilenetara joaten dira, baina, hala ere, jende asko dago aterperik gabe eta premia larrian. Ez da elikagairik egongo hainbeste pertsonarentzat, ezta arroparik ere. Gerran bizitzen ari direnak oso egoera zailean bizi dira. Gerraren amaieraren alde borrokatu behar da. Baina, bitartean, behartsuenei elkartasuna adierazi behar diegu”, adierazi zuen.

Gasteizko Elizbarrutitik ere gerrako kaltetuei eta senideei babesa ematen ari dira. Izan ere, atzo Gasteizen bakearen aldeko ekitaldi bat egin zen. Gotzainak deitu zien behar zutena eskaintzeko. Joan den otsailaren 24an bakearen alde otoitz egiteko topaketa deitu zen. Eta igandean, hilak 27, Gasteizko ukrainar komunitatearekin meza bat izan zen San Bizenten, bakearen alde eta gerra honen ondorioz hildakoen omenez otoitz egiteko, eta arratsaldean Gazte Meza Gazte Pastoraltzarekin eta ukrainarren gazteekin.

Azkenik, Viktoriya Maksyniv Eliza Katolikoko ukrainarren komunitatearen ordezkariak ere elkartasuna ez murrizteko eskatu du. Larrituta sentitzen da eta irmotasunez ziurtatzen du Ukraina suntsitu nahi dutela. Testuinguruan jartzen du gerra hau duela 8 urte hasi zela eta orain amaituko dutela. “Gerra hau aurrera doa. Nire herriak azken odol tantaraino eutsiko dio. Baina Ukraina bereganatu arte jarraituko du Putinek. Munduaren erreakzioa oinarrizkoa izango da gerra geldiarazteko”, ziurtatu du.

Gasteiztik bakearen aldeko borrokak eta deiak aurrera jarraitzen du. Izan ere, atzo berriro elkartu ziren gasteiztarrak eta ukrainarrak Andre Maria Zuriaren erdigunean arratsaldean egindako elkarretaratzean. Bertaratuek, beste behin ere, gerraren amaiera eskatu zuten eta nazioarteko bakerako deia egin zuten. Viktoriya Maksyniv ere bertan bildu zen eta gasteiztar guztien elkartasuna eskertu zuen. “Nire familia gerraran bizi da orain. Zortzigarren solairuan bizi dira, eta, normala denez,beldurrez bizi dira. Haiek bezala, milaka pertsonak gerratik ihes egiten dute, eta dena hiltzaile baten erruz. Noiz bukatuko dute honekin?”.