"Hilabete gogorrak bizi izan ditugu, kontzertuetara itzultzea oso polita izaten ari da"

"Oso hunkituta gaude Gasteizera itzuli eta Ganberako Ziklo nagusian, gure etxean, egitearekin. Guretzat harro egoteko modukoa da", aitortu du Iñigo Setuain saxofoi jotzaileak. Hala ere, itzultzeak eta etxean jarduteak ez ditu izutzen. Iñigo Setuainek 26 urterekin nazioarteko hainbat sari irabazi ditu, azkena duela bi urte baino gutxiago XX International Chamber Music Competition Luigi Nono txapelketan Kugel Ensemblerekin finalista geratu ondoren. Bere arrakastaren osagai nagusia konstantzia dela dio, baina batez ere bederatzi urte zituenetik musikarekiko duen pasioa eta maitasuna.

Gasteizera itzuli eta gaur egingo duzue Principaleko ganbera zikloaren itzulera estreinatuz.

-Hori da. Ilusioz gainezka gaude, bost urte dira Gasteizen jotzen ez genuela eta luxu handia da etxera itzultzea eta printzesaren ganbera-zikloan egiteak harrotasunez betetzen gaitu. Gainera, agertokietara itzultzeko gogo handia genuen, faltan botatzen genuen. Guk kontzertu hau eskaini ahal izateak bi gauza handi esan nahi ditu: bata, musika nagusiaren zikloari berrekitea, eta bestea, gu ere itzultzea. Jendea kontzertura joatera animatzen dut, bultzada txiki bat behar dugu egoera normalizatzeko. Orain, mundua den bezala, gauzarik politenak, gozamenezkoak eta erlaxaziozkoak ahazten zaizkigu. Dena ez da gauza txarra, ezta datu txarrak ere.

Konfinamenduaren ondoren egiten duzuen lehen kontzertua da?

-Ez, besteren bat egin dugu, baina lehena da Gasteizen egiten duguna. Joan den igandean Madrilen eman genuen kontzertua eta duela gutxi Cuencan. Martxoan alarma-egoera ezarri eta konfinatu gintuztenean, gelditu egin behar izan genuen eta hilabete gogorrak bizi izan ditugu, kontzertuetara itzultzea oso polita izaten ari da.

Nola bizi izan duzue konfinamendua?

-Nahaspila bat izan da. Gasteizen nengoen, hegaldi batzuk hartuta genituen eta dena baliogabetu behar izan genuen. Nire lagun batzuk Suitzan harrapatu zituen ikasten ari ziren lekuan. Haietako batek ere nahiago izan zuen Caceresera itzuli, bere etxera. Beste batzuek han geratzea erabaki zuten. Ziurgabetasun handiko hilabeteak izan dira.

Eta zu non zeunden, Suitzan ere?

-Ez, Gasteizen nengoen. Ikasketak Suitzan amaitu nituen 2019an eta aurten Gasteizen nengoen kontzertuak eskaintzen eta antolatzen. Kontzertu batzuk emango ditugu eta laster besteek Suitzara itzuli beharko dute ikasketekin jarraitzeko.

Konfinamenduaren ondoren, gaurko kontzertua orduan Euskadin ematen duzuen lehena da.

-Bai, eta etxera itzultzea beti da polita. Kontuan izan behar da, gainera, emozioz gainezka nagoela, hamaika urte eman ditudalako Jesus Guridi Korserbatorioan nire irakasleekin eta bertan ikasi nuen guztiarekin. Izugarri gustatzen zait hona itzultzea, oso pozik nao aukera hau izatea.

Kontzertuen bolumen bera izaten ari zarete konfinamenduaren aurretik izandakoarekin alderatuta?

-Nire kasuan, nire agendak ez du eragin handirik izan. Kontzertuak atzeratu dira, baina ez dira bertan behera utzi, eta hori oso positiboa da guretzat. Pozik gaude alde horretatik. Aste osoa mundu mailako biretan ematen duten kontzertuetatik bizi diren musikariek ziur baietz, baina oraingoz nire kasuan behintzat ez.

26 urte eta nazioarteko hainbat sari eta mundu mailako kontzertuez betetako agenda dituzu. Oso lanbide bokazionala da.

-Konstantzia da. Eta gogor lan egin egitea. Nire ustez, zerbait egiten baduzu, ondo egin behar da; ikasi, eta gogor lan egin. Egiten duzunari pasioa ematea eta egiten duzunarekin pozik egotea. Hori da garrantzitsuena.

Zenbat urterekin hasi zinen?

-Bederatzi urterekin hasi nintzen kontserbatorioan. Lehen ere pianoa jotzen nuen.

Bederatzi urterekin? Beti gustatu izan zaizu musika, ezta?

-Betidanik, bai. Txikia nintzenean, kalean nengoenean, beti gelditzen nintzen musika-denda bateko erakusleihoan, lau urte nituenetik. Asko gustatzen zitzaidan triangelua, lenjuage musikala bezala, eta bederatzi urten nituenean gurasoek izena eman zidaten klaseetan.

Saxofoia beti izan da zure musika tresna gogokoena?

-Intrumentu hau jotzen hasi nintzen lagun batek jotzen zuelako. Nik aurretik ikasi nuen pianoa, baina berak saxofoia jotzen zuenez, aldatu egin nintzen.

Geneetan daramazu ala familiako musikaria zara?

-Amak eta izekok akordeoia jotzen zuten, eta amak gitarra ere. Aitonak solfeoa ikasin zuen, eta tronpeta gustatzen zitzaion. Eta aitona-amonek, gerran, elkarrekin jotzen eta kantatzen zuten, gerran egon arren.

Pandemia-egoera honetan, aisiak eta kulturak garrantzi handiagoa hartu dutela uste duzu?

-Bai, jakina, frogatuta geratu zen konfinamenduan. Etxean egonda, ez zegoen zer eginik. Eta zer egin genuen? Irakurri, musika entzun, nik pianoarekiko zaletasunari heldu nion. Kultura beti izan da garrantzitsua, baina orain islatuta geratu da inoiz baino garrantzitsuagoa dela animatuago egoteko.

Nola ikusten duzu zeure burua etorkizunean?

-Ez dakit, zalantzak ditut. Ez dut uste Gasteizen egongo naizekin. Musika interpretazioko doktoretza egin nahi dudalako diot hori eta ikastera kanpora joango naizekalo. Badakit musikan jarraituko dudala. Gustatzen zait, liluratzen nau eta nire bizimodua da.

Zaila al da musikari baten bizitza?

-Agenda oso antolatua izan behar dugu. Baina maitasunez egin behar da lana, ametsaren alde borrokatuz.

Zer esango zenieke zure ikasketetan murgilduta dauden musikariei?

-Ikus dezatela guregan gure lanari jartzen diogun grina eta iraunkortasuna, eta haiek ere gogor borroka dezatela. Egun txarrak dituztenean ez blokeatzeko ere esango nieke, zerbait ondo ez datozenean musika tresnari atseden hartzen uzteko, hurrengo egunean gogotik itxarongo baitie. Ni, adibidez, egun txarra dudanean korrika egitera irteten naiz, kirola ere energia berritzeko nire sendagilea delako. Magia ere asko gustatzen zait.