Haurtzaroko edo helduaroko pertsonen arteko indarkeriak % 20 baino gehiago handitzen du pertsona batek helduen diabetesa garatzeko probabilitatea, American Journal of Preventive Medicine aldizkari zientifikoan argitaratutako ikerketa baten arabera.
Aurreko ikerketek pertsonen arteko indarkeriarekiko esposizioa 2. motako diabetesa garatzeko arrisku handiagoarekin lotu badute ere, ikerketa berri honek biztanleria zabal eta askotarikoaren barruan genero eta arraza desberdinen arteko lotura sendoa berresten duen lehena da.
Gainera, indarkeriaren esperientziaren denbora-sekuentzia eta denboran zehar diabetesa garatzeko arriskua ezarri ahal izan dira.
"Aurreko ikerketek estres psikosozial kronikoa, antsietatea, depresioa eta gizentasuna izateko arrisku handiagoarekin lotu dute bizitza osoan zehar indarkeriaren edo pertsonen arteko tratu txarren eraginpean egotea", azpimarratu zuten ikertzaileek. Hala, ikertzaileek sakonago aztertu zuten faktore horien arteko harremana, batez ere obesitatea, eta helduaroan diabetesa garatzeko arriskua, Southern Community Cohort Study-ren datuak erabiliz, AEBko hego-ekialdeko biztanleria ekonomiko eta etnikoki askotarikoaren azterketa zabala.
2002 eta 2015 artean, 25.000 parte-hartzaile baino gehiagorekin jarri ziren harremanetan, eta bikote-indarkeriari (helduentzako kalte psikologikoak, indarkeria fisikoa eta mehatxuak barne), tratu txarrei eta haurrak abandonatzeari (abusu fisikoa, sexuala edo emozionala) eta egungo osasunari (helduaroan hasitako diabetesaren diagnostikoak barne) buruzko galderei erantzun zieten.
25.000 parte-hartzaile baino gehiagoko tarte berezi horretan, ikusi zen pertsona arteko bi indarkeria-mota ohikok, bikotekidearen indarkeriak eta haurren tratu txarrek ( % 36 eta % 32, hurrenez hurren, ikasketa-taldean) % 20-35 handitzen zutela diabetesa helduaroan hasteko arriskua, pertsonen arteko indarkeriarik jasan ez zuten tarte bereko pertsonekin alderatuta.
