Egun hauetan nostalgiko samar nago. Gurasoen bideo itxurako opari batek nire haurtzarora itzularazi nau. Une haietako oroitzapenak eta sentsazioak denbora gelditu balitz bezala itzuli dira. Zein haurtzaro zoriontsua, mila esker familia. Baina une horiek guztiak gogoratzeaz gain, bada atentzioa eman didan gauza bat. Gure hiria. Vitoria-Gasteiz. Nola aldatu den! Zein polita dagoen orain! Egunetik egunera gehiago gustatzen zait. Batez ere abuztuan, lan egin behar izateaz gain, geratu garen apurrok orain dela urte asko ez bezala gozatu ahal izan baitugu. Kale hutsak lasai ibiltzeko, edozein auzotan aparkaleku librea izateko, dendetan zero ilara egiteko eta, batez ere, zirkulazioari erreparatu gabe hiriaz gozatu ahal izateko. Eta, gainera, aste horiek benetan behar zuten eremuak konpontzeko aprobetxatu dira. Kaleak asfaltatzea, espaloiak konpontzea edo lanak azkarrago egitea. Iraila hastean hiria desberdin ikusten da, normaltasuna itzuli da kaleetara, zarata errepideetara, baina hobekuntza nabaria da. Herritar gehienen oporrak hobekuntza horiek egiteko aprobetxatzea irtenbide benetan ona iruditzen zait. Zirkulazio-etenak oso txikiak izan dira eta iritsi berri direnek kaleak konponduta aurkitu dituzte. Beti dago zer egin eta zer hobetu. Horregatik, ni gero eta maiteminduago nago hiri eder honekin.
