izkuntzaren bat, euskara kasu, ezagutzen ez badugu, oso zaila egiten zaigu hizkuntza horretan aisiaz disfrutatzea. Adibidez, filmak jatorrizko bertsioan ikusteak nagia ematen digu hizkuntza hori menperatzen ez badugu. Hala ere, orain dela bi aste Rozalenek kontrakoa erakutsi zigun Zinemaldian. Zea Mays musika taldearekin batera Albaceteko abeslariak Negua joan da ta euskaraz abestu zuenean bazirudien euskara menderatzen zuela. Zoragarria izan zen, benetan. Egun berean Rozalenek berak idatzi zuen sare sozialetan: "Zuen hizkuntzarekiko sentitzen dudan ilusioa eta errespetua zuek sentitzea espero dut". Proposamena edo erronka egitera ausartu zen, eta errespetuz egin zuen. Horregatik jasotako kritika guztiak hain onak izan ziren. Ia-ia ez nuen abeslari hori ezagutzen. Baina ordutik aurrera Rozalenek egindako abestietako hitzak entzun ditut, eta bere lana eskertzekoa da. Kritika sozialean oinarritzen dira kanta asko. Hay un monstruo gris en la cocina que lo rompe todo, que no para de gritar. Tengo una mano en el cuello que con sutileza me impide respirar. Una venda me tapa los ojos. Puedo oler el miedo y se acerca... Pero dibujé una puerta violeta en la pared, y al entrar me liberé... Eskerrik asko hain polita abesteagatik!
