“Urte gehiago bizi gara, baina txarrago”

Errehabilitazio komunitarioko zerbitzutik azaldu dutenez, “gizakia ez da aldatzen ari den errealitate eta funtzionamendu sozialera egokitzeko gai izaten ari. Duela bi belaunaldi naturak ezartzen zituen erritmoak eta ohiturak. Eguzkia ateratzen zenean jaiki-tzen ginen, lanak eta elikadurak lotura handiagoa zuten lurrarekin, fisikoarekin eta hurbilekoarekin. Gaur egun, oro har, erri-tmoak ez dira markatuak, produktibitateari lotuta daude, eta atsedenaldiak eta oporrak ere minuturako programatuta daude. Honek ez dio osasun mentalari laguntzen.

Denbora galtzea gaizki ikusita dago, eta, berez, noizean behin onartu beharko genukeen luxua da”, azaldu eta gaineratu dute: “Paradoxikoki, konfinamenduak eta pandemiak ez dute gure pazienteen osasuna bereziki okertu. Modu espontaneo eta gogobetegarrian egokitu ziren aldaketa horietara, segur aski haien gaixotasunak lehendik ere muga horiek ekartzen zizkielako”. Izan ere, eta ildo beretik, zehazten dutenez, gizarte osoan osasun mentalak okerrera egin du elikadura txarraren ondorioz: “okerrago egiten dugu lo, okerrago jaten dugu, eta dena da gainkarga bat, hemen eta orain konpondu beharrekoa. Fakturak, hipotekak, ikastetxeen, supermerkatuen, bankuen, administrazioaren... ordutegia... Harremanak izateko modua eta denborak aldatu egin dira”.

Azpimarratu dutenez, garran-tzitsua da laguntza garaiz eska-tzen jakitea. Are gehiago, gaineratzen dutenez, funtsean, balioen eta lehentasunen arazoa da.

Lehenik eta behin, gizarteak jakin behar du zein errealitate eta gizarte motatan bizi diren, eta lehentasunak egokitu behar ditu, eta balioak gailendu behar ditu, bizitzara egokituta. Gizartea aldatu egiten da gizartea osatzen duten gizabanakoek egiten duten moduaren arabera. “Hezkuntza, intimitatearekiko errespetua, enpatia, pazientzia, zuhurtzia eta eskuzabaltasuna bultzatu beharreko ezaugarriak dira. Dena irribarre soil batekin hasten da, irribarre gehiago egin eta guztiarengatik eskerrak eman. Aldaketa txiki bakoitzak aldaketa sozialak dakartza”, azpimarratu dute.

Alerta-sintomak

Alerta-sintomaren bat izanez gero, garran-tzitsua da laguntza eskatzea. “Hau beti egin behar da”, diote. Lehenengo laguntza lerroa familia eta lagunak izan behar dira. “Zuzenean eta pertsonalki partekatu behar ditugu gure sentimenduak eta kezkak. Haiek ezagutzen gaituzte, gure sufrimendua testuinguruan kokatzen eta alternatibak eta lasaitasuna bilatzen lagunduko digute. Google doktorea da, seguruenik, laguntza bilatzeko modurik okerrena”, nabarmendu eta ondorioztatu dute errehabilitazio komunitarioko zerbitzutik egunkari honetan.