Ur alkalinoaren kontsumoa, 8 eta 10 arteko batez besteko pH-a duen urarena, etengabe hazi da mundu mailan, defendatzaileen arabera ur normalaren alternatiba osasungarriagoa baita. Gernu-alkalinizazioaren terapia sarritan agintzen da azido urikoaren eta zistinaren urolitiasia duten pazienteetan. Hala ere, ez dago argi zenbateraino komertzialki eskuragarri dauden urek benetan handitzen duten pixatokiko pH-a.
Kaliforniako Unibertsitateko (AEB) ikertzaileek, Wolters Kluwerren laguntzarekin, supermerkatuetako bost ur-marka aztertu dituzte. Ondorio nagusia da komertzialki eskuragarri dagoen ur alkalinoak alkali eduki hutsala duela eta, beraz, ez duela txorrotako urarekiko onura gehigarririk ematen azido urikoaren eta zistinaren ondoriozko urolitiasia duten pazienteentzat.
Ur alkalinoa mineralez betetako ur elektrolizatu bat da, berez iturburuetan aurki daitekeena, non arroken gainetik ura igarotzeak mineralen disoluzioa eta alkalinotasunaren areagotzea eragiten duen. Prozesu natural hau konplexua eta garestia da, eta horrek produkzio komertziala eragozten du. Horrela, fabrikatzaileek ura alkalinizatzeko elektrolisia erabiltzen dute. Mekanismo horren bidez ionizatzaileek elektrizitatea erabiltzen dute ur puruaren ordezko azidoak eta alkalinoak bereizteko, ikerketan azaltzen denez.
Uraren kontsumoa
Ur alkalino izenez ere ezagutzen den pH altuko uraren kontsumoa urtean batez beste % 12,2 hazi da mundu mailan 2013tik. Kontsumoa 2018an 635 milioi litrotik 2023an 2200 milioi litrora igotzea espero da. Izan ere, hainbat ikerketa-azterlanek ur alkalinoa hartzearekin lotutako abantaila potentzialen berri ematen dute. Horma-ereduetan, onura horiek honako hauek hartzen dituzte: erantzun antioxidatzaile handiagoa, telomerasaren jarduera handia, telomeroen luzera luzea eta oxigeno-espezie erreaktiboen kopurua murriztea.
