Duela gutxi bi lagunen arteko elkarrizketa bat entzun nuen. Batak besteari esaten zion argalago ikusten zuela, eta besteak eskerrak ematen zizkion, ustez lausengu bat izan zelako. Argi dago asmo oneko iruzkina izan zela, baina une batez geldituz gero, pisu-galera batengatik norbait zoriontzearen inguruan hausnartu beharko genuke. Zergatik zoriondu behar da? Zergatik itxura hobea izan behar du automatikoki? Ba al dakigu pertsona horrek bere borondatez eta modu osasuntsuan pisua galdu duen? Edo, aitzitik, galera hori une txar edo gaixotasun baten ondorio den? Txikitatik entzun izan ditugu besteen gorputzari buruzko iruzkinak. Gure gizartean indar handiz errotuta dagoen zerbait da, eta, zalantzarik gabe, emakumeei gehiago eragiten die. Hain zuzen ere, Joko Olinpikoetan ikusi dugu nola eliteko zazpi kirolarik justifikatu, azaldu edo defendatu behar izan zuten euren gorputza nolakoa den. Egia da gero eta kontzientzia handiagoa dagoela pertsonak beren gorputzei buruz ez kritikatzearen garrantziaz, baina oraindik asko dago egiteko. Beraz, beste pertsona baten gorputzari buruzko iritzia eman baino lehen, bi aldiz pentsatu behar dugu, edo arau sinple hau aplikatu: Ez esan 10 segundotan alda ezin daitekeen ezer.
