"60 urtetik aurrera jendea zoriontsuagoa da". Hori da Harvardeko Unibertsitateak duela 80 urtetik hona zorionari buruz egin duen ikerketa baten ondorioetako bat.

Azterlan honetan, beste ondorio nagusietako bat da mundu guztiak "aldaketa positiboak eman diezazkiokeela bere bizitzari" eta "bizitza ona" markatzen duena bere harremanen kalitatea dela. Horrela, azterketa egiteko, Estatu Batuetako familia bereko bi belaunaldiren bizitza gertutik jarraitu da, eta milaka elkarrizketa egin dira.

Gainera, parte-hartzaileen odolarekin egindako saiakuntza asko ere bildu dira, baita haien osasun fisiko eta mentalari buruzko datuak eta garun batzuen dohaintzak ere. Horrela, egindako lan horietatik guztietatik, hirugarren zuzendariak, Robert Waldinger psikiatrak, ondorioztatu du (Marc Schulz psikologoarekin batera) "ez haurtzaroak, ez berezko jarrerak, ez hazten zaren auzoak ez duela patua markatzen; bakardadeak min ematen duela eta harreman maitekorrez inguratuta bizitzeak gure gorputza eta burua babesten dituela".

Hori guztia liburu batean islatuta geratu da: "Una buena vida (Planeta), Waldingerrek Espainiako hainbat hedabiderekin komentatu duena.

"Bizitzaren mugen zentzua dugulako eta heriotza zerbait erreala delako dela uste dugu gertatzen dela hori. Horrek zoriontsuago egiten gaitu gure bizitzak aldatzen ditugulako. Betebeharrak kentzen ditugu gainetik, zoriontsu egiten ez gaituzten lagunak edo gustatzen ez zaizkigun bilerak kentzen ditugu", azaldu du profesionalak. Era berean, zoriontasun handiago hori burmuinak positiboari negatiboari baino balio handiagoa ematen diolako ere bada, eta aldi batean zoriontsu egiten duenari, oraindik ikasteko eta garatzeko dauden gauzei, lehentasuna ematen delako. "Adin horretan, emozionalki jakintsuagoak gara, eta jakituria horrek zoriontasun handiagoa ematen digu", ondorioztatu du.