Pandemiak gizarte gisa pairatzen ditugun gaitzetako batzuk mahaigaineratu ditu. Deigarrienetako bat umeekiko tratua da. Zalantzazko oinarri zientifikoarekin baina kutsatzeko bektoreak izan zitezkeela, haurrek munduko konfinamendu murriztaileenetako bat jasan zuten. Bi hilabete, etxean itxita, eskolarik, lagunik edo bizikide ez diren seniderik gabe. Tabernen irekieraren lekuko izan ginen, haur-parkeek itxita jarraitzen zuten bitartean. Heldua erdigunea den eta haurrak bigarren mailako herritar gisa tratatzen diren gizarte batean bizi gara. Bere beharrak beti egon dira bigarren mailan eta koronabirusaren krisiaren kudeaketak berretsi egin du. Kontziliazioa (beste idazmahai baterako emango lukeena) beste gai handi bat da, non haurrak objektutzat hartzen diren, eta ez haren subjektutzat. Gaur, Edurne eta Zeledon Txikiren eguna ospatuko da Gasteizen, eta bertan txikienak dira protagonista. Ez dago zalantzarik omenaldi txiki hauek merezi dituztela, baina ez dira nahikoak. Haurrak beren munduaren eta gizartearen parte direla uste duen edonork konturatu behar du garrantzitsua dela haurrei entzutea. Izan ere, haurrek oso ikuspegi erabilgarria eta desberdina eman dezakete gure gizartearen funtsezko zenbait prozesuri buruz. Entzuteko ordua da, mundua askoz hobeto joango litzateke eta.