Esaten dute helduak egiten garenean sinesteari uzten diogula. Errealitatearekin topo egiten dugu, eta arazo errealek, fakturek, errutinak, ordutegiek, hilaren amaierak... zelatatzen gaituzte. Orduan, txikitan amesten genuen leku magiko hori lausotzen hasten da. Edo hori uste dugu... ukatzen badugu ere, zerbaitek bere horretan dirauelako. Eta bestela, zergatik jarraitzen dugu desio bat eskatzen izar iheskor bat ikustean, erlaitz bat erortzean (putz eginez, gure gogokoena), edo hatzamarrak gurutzatzen ditugu zerbaitekin zortea behar dugunean? Azken finean, magiak bizirik dirau gure baitan, askotan lozorroan, baina bizirik azkenik. Gure esku dago esnatu nahi izatea... Aste honetan ezin duzue galdu Gasteizek magiarekin berriz elkartzeko eskaintzen dizuen aukera. Goi mailako ikuskizunak, magia erakusleihoetan, haurrentzako tailerrak... Magialdia harritzen uzteko gonbidapena da, izan ginen haurra berriro ateratzekoa eta, batez ere, azaldu ezinekoan fedea berreskuratzekoa. Eta orduan, mago baten esaldia burura datorkit: Magia ikuskizunetan bi ikusle mota daude, trikimailua kosta ahala kosta ikertu nahi dutenak eta ilusioz eta magiaz gozatu besterik nahi ez dutenak. Ni bigarrenetarikoa naiz, eta zuek?
