ELIZONDOKO finaleko lanazhitz egitean, batzuetan pluraladarabil Julio Sotok.Oholtza gainean anaiarekinbatera abestu izan balu bezala,bertsoak josteko barruko indarrabien artean batu izan balute bezala.Urtarrilean hil zitzaion anaia gazteaeta kolpe latz hari buelta emanezinda zegoela ekin zion NafarroakoTxapelketari, zalantzaz beteta.Azkenean, hunkidurak hauspoaeman zion eta goitik beherako saiobiribila eginda jantzi zuen, hirugarrenez,txapela. Hala ere, Julio Sotokez ezik, gainerako bertsolariek erefinal ederra eskaini zieten Baztangopilotalekuan batutako zaleei.Gaztea izanagatik, eskarmentu handikobertsolaria da Julio Soto.2006an jokatu zuen Nafarroako berelehenengo finala, eta honakoa hirugarrentxapela du. Dena den, txapelketarikbereziena izan da2015ekoa berarentzat, dudarik gabe.Anaiaren heriotzak planak zapuztuzizkion eta animoz lur jota utzi zuen,txapelketa hastear zela. Neurriaemango ote zuen zalantzan geldituzela dio. “Banuen kezka eta beldurra,nola eutsiko ote nien emozioeioholtza gainean”. Emozioak etaanaiaren oroitzapenak, ordea, kemenaeman diote Sotori, “txapelketakaurrera egin ahala barruko indarraaurkitzen joan naiz”.
Finalean, omenaldirik onena eginzion Juliok anaiari, txapela modubikainean lortuta. “Indar berezi batsentitu nuen, ez dakit nondik, zergatikedo nola atera zen”, aitortu dutxapeldunak, “oso gertu sentitunuen anaia”. Barru-barrutik aterazuen bertso dotoreak harilkatzekoadorea, “bion artean egin genuenegin genuena, niretzat finala berarekinegindako elkarlan bat izanzen”,dio. “Oholtzan hunkitzekomomentu asko izan nituen ?jarraitudu Sotok?, nire barruarekin kontaktuasentitu nuen, anaiarengandiketa maite ditudan horiengandikoso gertu sentitu nintzen. Bertsotanbizi izan dudan sentsaziorikgogorrena baina politena izan dabeharbada”.
KONEXIOA Entzuleek gozatu eginzuten Elizondoko finalarekin etaJulio Sotok oholtza gainetik nabarituzuen saioa bide onetik zihoala.“Maila oneko finala izan zen, bertsoonak entzun zirelako eta entzuleekinkonexio berezi bat izangenuelako”, adierazi du txapeldunak,“entzuleak gogoz zeuden hartzekoeta prest emateko, eta horrekbultzatu egin gintuen”. Finalistaguztiak bikain aritu zirela uste duSotok, eta baita gai jartzaileak ere,“gaiak oso onak iruditu zitzaizkidan”.Bere burua sendo ikusi zuen,“normala denez, arantzatxo batzuk izan nituen, baina gustura sentitunintzen, nahi nuen bertsoeratik osohurbil”. Aurreko beste final batzuetanbaino kontzentratuago egonizanak ere lagundu ziola dio, “bestealdi batzuetan urduriago egonnaiz, mamu gehiago izan ditut, bainaoraingoan kontzentrazioa eznuen galdu”.
Nafarroako txapela buruan, agurrekobertsoan, anaia izan zuengogoan Sotok. Gurasoen herriak ereaipatu zituen, baina txapela ez diolainori eskaini nahi zehaztu du:“Agurrean ez neukan txapela inorieskaintzeko asmorik, ezta gogorikere”. Azkenengo bertso hura anaiarikantatu nahi izan zion, “berarekingaudela adierazi nahi nion,laster berriro elkar ikusiko dugula”.Txapeldun izan zein ez, bertsohura berdin-berdin kantatzekoasmoa zuen Sotok, “txapela eskaintzeabaino, sentimenduak eskaintzeaizan zen”.
Kontuak kontu, txapelketa bereziaizan da aurtengoa Sotorentzat, “osogertu dago oraindik anaiari gertatuzitzaiona, bizitzako momentuoso-oso txar batean harrapatu nauhonek guztiak”. Horregatik, hirugarrentxapelak zer ekarriko dionedo aurrerantzean bere bertso jardunanora bideratuko duen ez dupentsatu nahi izan. “Hirugarrentxapelak ez dit bereziki ezer ematen,gehiago ematen dit sentitu nuenak”.Oraingoz, aurrera begirako helburugarbirik jarri gabe, egunean egunekoagozatzeko asmoa du Sotok.
“Gertatu zaigunak, hain zuzen, irakaspenhori eman digu, hau da,agian biharamunik ez dela egongo”.Etorkizunari ez dio gehiegi begiratzen,“bertsoa hartzen dut bizitzabezalaxe, eguneroko zerbait bezala;niri gustatzen zait bertsotan aritzea,bertso-kide eta bertsozaleekindudan harremanagatik”. Bizitzakematen diona aprobetxatu nahiduela esanaz amaitu du azalpenaJulio Sotok, “bertsotan jarraitu nahidut, gozatzen, ez dut beste itxaropenikizan nahi”.
