Neuronetan CPT1A proteina inhibitzen duten nanomedikuntza polimerikoak erabiltzeak obesitatea murriztu lezake, gose-sentsazioa gutxitzen duelako, Kataluniako Nazioarteko Unibertsitateak (UIC) gidatzen duen ikerketa baten arabera. Ikerketa horrek dagoeneko arrakastaz probatu ditu nanopartikula horiek saguetan.

UICko Neurolipidoen Ikerketa Taldeko arduradun Rosalia Rodríguezek gidatu du lana, eta haren arabera, "nanopartikuletan oinarritutako diana terapeutiko hori inhibitzeak garuneko minbizi bat tratatzeko ere balio dezake etorkizunean, glioblastoma, esaterako".

Sabina Quader Kawasakiko (Japonia) Innovation Center of Nanomedicine zentroko ikertzailearen eta Bartzelonako Unibertsitateko zientzialarien laguntzarekin, orain dela hilabete batzuk Biomaterials Science aldizkariak in vitro argitaratu zuen ikerketa horrek baieztatu du, saguekin esperimentatu ondoren, CPT1A proteina inhibitzen duten botikak askatzeko gai diren nanopartikula horiek gose-sentsazioa murrizten eta obesitatea tratatzen lagun dezaketela.

Rodriguezek azaldu duenez, "nanopartikula polimerikoak diseinatu zituzten, neuronetan lipidoen metabolismoan inplikatutako entzima bat inhibitzeko gai diren farmakoak kapsulatzen dituztenak, eta eredu zelularretan (2D eta 3D laboreak) zein animalietan (saguak) egiaztatzen dugu nanopartikulek neuronetan sartzeko gaitasun handiagoa zutela farmako askearekin alderatuta".

"Nanomedikuntza horiek modu akutuan erabiltzea intereseko neuronetan sartzen da, farmakoa askatzen du eta nabarmen murrizten du ahoratzea, energia-gastua estimulatzen du eta animalien gorputz-pisua murrizten du", laburbildu du.

Rodriguezen arabera, nanomedikuntza horien beste onuretako bat da "gibelean eta ehun adiposo marroian adierazle metabolikoak nabarmen hobetzen direla, eta horrek adierazten du terapia belaunaldi berri bat dela gizentasuna bezalako patologiei aurre egiteko".

Ikertzaileak, UICeko Zientzia Biomedikoetako Graduaren arduraduna ere badenak, adierazi du aldez aurretik egindako ikerketek frogatu zutela hipotalamoaren neuronetan CPT1Aren inhibizio espezifikoak, estrategia genetikoak edo farmakoak erabiliz, "gutxiago jatea eragiten zuela eta pisua galtzea errazten zuela, nahiz eta nahi ez ziren ondorioekin lotutako blokeoa gertatzen zen beste ehun periferiko batzuetan".

Horregatik, Rodriguezen arabera, beharrezkoa zen "hipotalamoaren neuronetan CPT1A modu selektiboan blokeatzea ahalbidetuko zuen estrategiaren bat diseinatzea, garuneko beste zelula-mota batzuei eragin gabe".